Durf jij om hulp te vragen als je verdwaalt ben?

Bij een zwerftocht door het bos raak ik de weg kwijt. Ik draai in rondjes en kom steeds op hetzelfde punt terug.
Ik wandel verder door de regen en de donkerte van het bos en beland in een ander stuk bos. Ik loop weer in cirkels op zoek naar een bekend punt.

Aan voorbijgangers vraag ik de weg. Zij wijzen mij de weg, als je daar doorsteekt kom je weer terug in het andere bos.
Weer terug wandelend in het andere bos, twijfel ik en vraag aan een voorbijganger of ik de goede kant op ga.

Hij zegt, als je het niet weet, kijk naar de lucht en wandel naar het licht dan kom je bij de uitweg.

Opgelucht, dankbaar en vol vertrouwen volg ik mijn innerlijk kompas en de route die bij mij past.

Als je verdwaalt bent in deze wereld, je innerlijke kompas is ontregeld en je bent deze door omstandigheden vanuit vroeger kwijtgeraakt. Durf je dan om hulp te vragen?

Blijf je steeds twijfelen of je wel echt hulp nodig hebt? Je lost het tijdelijk op door het weer weg te stoppen, het is niet zo erg.
Alleen blijft het je achtervolgen, totdat het echt niet anders kan en het een uitweg nodig heeft.

Waar begin je en welke stap kun je zetten?
Door er over te praten, je gevoelens toe te laten en door te ademen in je lijf, kun je uit de cirkels stappen en een nieuwe beweging maken.

Wil je ontdekken wat de wegwijzers naast en op het pad jou hebben te vertellen?
Stap mee de natuur in voor een kennismaking. Ervaar eens hoe je beter tot jezelf en rust kunt komen, om jouw innerlijk kompas beter te gaan horen en voelen.